Eerlijk gezegd wil ik daar nog wat voorzichtig mee zijn. Ik wil niet dat het werkt omdat ik er in zou geloven. Wat me wel opvalt is:
- ik betrap mezelf af en toe op fluiten en zingen. Niet dat ik depri ben, maar dit is wel heel vrolijk voor mijn doen.
- met mijn stoelgang gaat het stapje voor stapje de betere kant op. Maar ik slik ook nog steeds twee capsules magnesium. Die ga ik afbouwen als de stoelgang stabiel goed blijft.
- ik kan regelmatig (maar zeker nog niet altijd) makkelijker starten met wat ik moet doen. Mensen met AD(H)D en andere chaoten hebben soms bij de meest simpele dingen moeite om iets te gaan doen. Dat heeft niet met onwil te maken. Het is een stukje chemische onbalans in je hersenen, waardoor dat minder goed lukt. (Heel frustrerend als je juist wel veel wilt doen!)
- mijn nagels lijken harder te worden.
- mijn oksels klotsen minder en ruiken minder, dus ik kan minder agressieve middelen gebruiken om de zaak fris te houden. En ik heb ook vaker drogere voeten.
- mijn darmen lijken minder vaak pijn te doen en de pijn lijkt iets te zakken, alsof het eerst stukje al beter aan het worden is en de rest nog aan de beurt komt.
Tidak ada komentar:
Posting Komentar